Vrijwillige bijdrage scholen vaak afgedwongen
Aanscherping wet vrijwillige bijdrage blijkt papieren tijger
Iedere ouder met schoolgaande kinderen mag een vrijwillige schoolbijdrage betalen, voor activiteiten zoals schoolreisjes of excursies. Hoe komt het dan dat de meeste ouders zich gedwongen voelen deze bedragen, die soms aardig in de papieren lopen, te betalen?
De nieuwe aangescherpte regels van de wet, verscherpt om ervoor te zorgen dat er geen kinderen buiten de boot vallen om financiële reden, worden niet nageleefd en er wordt vervolgens niks gedaan met de meldingen die binnenkomen bij wethouders. Wat doen die mensen dan de hele dag van ons gezamenlijk belastinggeld? Als ik een timmerman inhuur, doet die gewoon zijn werk. Ambtenaren schijnen niet te snappen dat ze ook de handen uit de mouwen mogen steken.
Scholen kunnen vooralsnog rustig de wet aan hun laars lappen en niet vermelden dat de bijdrage, die, om iedereen gelijke kansen te geven mee te kunnen gaan met de rijke rest, geheel vrijwillig is. En wordt er niet betaald, dan stuurt de school doodleuk betalingsherinneringen.
Laten we bovendien ook eens stilstaan bij het nut van een aantal dure activiteiten. Allereerst zou ik denken dat je kinderen naar school gaan om iets te leren. Laten we dan beginnen met: dat wat ver en duur is, is niet vaak beter. Bijvoorbeeld: Een activiteit zoals kennismaking met de klas hoeft niet een meerdaagse logeerpartij op een eiland te betekenen. Op de fiets van Groningen naar de Hoornse Plas kan ook. Ben je 's avonds weer thuis.